خشنودی مفهومی است که شامل اجزای عاطفی، هیجانی، اجتماعی و شناختی است و عوامل مختلفی در ایجاد آن نقش دارند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش سبکهای حل مسألۀ سازشیافته و سازشنایافته در تبیین خشنودی دانشجویان بود. روش پژوهش 9911 بودند که از میان آنها - توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ مورد مطالعه تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 19 نمونهای به حجم 981 نفر با روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای سبکهای حل مسأله کسیدی و لانگ ) 9111 ( و خشنودی آکسفورد )آرجیل، 9181 ( استفاده شد. یافتهها نشان داد بین نمرۀ کل شادزیستی و خرده مقیاسهای آن با سبکهای حل مسئلۀ خلاقیت، اعتماد، گرایش، و مهارگری رابطۀ معنیدار وجود دارد، در حالی که در موارد دیگر رابطه معنیدار مشاهده نشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد سبکهای حل مسأله درماندگی و اعتماد قادرند 91 درصد از واریانس کل خشنودی دانشجویان را تبیین کنند. نتایج آزمون t مستقل نشان داد بین میانگین نمرات سبک حل مسأله اجتناب دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد، همچنین تفاوت میانگین نمرات دانشجویان مجرد و متأهل در متغیر شادزیستی و خردهمقیاسهای احساس مثبت، تجربۀ مثبت، و تجربۀ منفی معنادار بود. بر اساس یافتههای این پژوهش بهکارگیری سبکهای سازشیافته حل مسأله میتواند موجب خشنودی شود .
کلید واژگان :سبک حل مسئلۀ سازشیافته، سبک حل مسأله سازشنایافته، خشنودی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک