شیوع و ریسک فاکتورهاي فرسودگی شغلی در پرستاران یکی از بیمارستانهاي شهر کرمانشاه (1392)

مقدمه: فرسودگي شغلي پرستاران می¬تواند منجر به افزایش غیبت، كاهش انرژی و افت كيفيت ارائه خدمات توسط آن ها گردد. هدف از مطالعه حاضر تعيين میزان شیوع فرسوگي شغلي و عوامل مرتبط با آن در پرستاران یکی از بیمارستان های شهر كرمانشاه در سال 1392 بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي-تحلیلی و مقطعي 189 پرستار شاغل به روش تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از دو پرسشنامه دموگرافیک و Maslach Burnout Inventory (MBI) جمع¬آوری گردید. داده¬ها با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس در سطح معناداری کمتر یا مساوی 05/0 تجزیه و تحلیل شد. یافته¬ها: میانگین نمره فرسودگی شغلی 89/61 بود. 2/39% پرستاران خستگی هیجانی زیاد، 6/37% مسخ شخصیت زیاد و 5/73% کفایت شخصی کم را گزارش کردند. بین خستگی هیجانی با وضعیت استخدامی (015/0P=) و سطح تحصیلات (041/0P=)، بین مسخ شخصیت با وضعیت استخدامی (022/0P=) و شیفت کاری (023/0P=) و همچنین بین احساس کفایت شخصی با سن (010/0P=)، سابقه کار (002/0P=) و شیفت کاری (045/0P=) ارتباط معنادار مشاهده گردید. نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی در پرستاران در حد متوسط رو به بالا قرار داشت. از دلایل آن می توان به بار کاری بالا، محیط کاری ناامن و خسته¬کننده و استرس زیاد اشاره نمود. با مدیریت صحیح منابع انسانی از قبیل تعیین وظایف و خط مشی ها متناسب با توان پرستاران، رویکردهای جدید جهت تشویق و ایجاد انگیزه و برگزاری کارگاه کنترل استرس، می توان تعهد، احساس مثبت نسبت به کار و احساس کفایت شخصی را در افراد تقویت کرد.

فرسودگي شغلي، پرستاران، پرسشنامه ماسلاچ