پدیده تبخیر و تعرق باعث تلفات آب و رطوبت از سطوح آبی، خاك و پوشش گیاهی شده و محاسبه آن از طریق روشی مناسب با توجه به میزان اندك نزولات جوي و محدودیت منابع آب در ایران از اهمیت زیادي برخورداراست. روش‌های متداولی برای محاسبه‌ی تبخیر و تعرق وجود دارد. پژوهش حاضر در اصفهان انجام شد که در آن صحت شش روش تجربی محاسبه تبخیر و تعرق پتانسیل (روش تشعشعی-فائو 24، بلانی-کریدل فائو، هارگریوز-سامانی، پریستلی تیلور، مکینگ 1957 و تورک) در مقابل روش پرکاربرد فائو پنمن- مانتیث مقایسه گردید. به کمک نرم‌افزار Ref-ET در طی آمار 47 ساله (1964-2010) برای ماه‌های سرد و گرم سال که بر اساس متوسط دما به کمک نرم‌افزار SAS تقسیم‌بندی شده‌اند محاسبات انجام شد. نتایج نشان داده در اکثر موارد این معادلات برای ماه‌های سرد سال کاربرد داشته که در آن به ترتیب استفاده از معادلات بلانی کریدل، مکینگ، تشعشعی، هارگریوز، تورک، تیلور به دلیل دارا بودن ضریب تعیین تعدیل یافتهR2 بزرگتر (نزدیک به یک)، خطای RMSE کمتر (نزدیک به صفر) و در نتیجه نسبت R2/RMSE بیش¬تر (بزرگتر از یک)، جایگزین مناسب برای معادله فائو پنمن- مانتیث می‌باشند. برای ماه‌های گرم سال با توجه به R2 کم و خطای RMSE زیاد پیشنهاد می‌شود تنها از بلانی-کریدل استفاده شود.
