مقالة حاضر با هدف بررسي متغيرهاي مؤثر بر رضايت مندي ساکنين از کيفيت محيط زندگي در نواحي روستايي از ديدگاه ساکنين دهستان ميانده شهرستان فسا صورت گرفته است. بر اين اساس با توجه به مطالعة ادبيات نظري مربوط به کيفيت محيط، چارچوب مفهومي متشکل از عوامل شانزده گانه، براي بررسي و تدوين مباني تحقيق انجام گرفته است. نوع پژوهش، از نظر هدف کاربردي و از لحاظ روش انجام تحقيق، توصيفي- تحليلي مي باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران براي محدودة مورد نظر (دهستان ميانده)، 384 نفر محاسبه شد. به منظور تحليل داده‌ها، از آزمون تک نمونه اي T، ضريب همبستگي اسپيرمن، في و کرامر استفاده شده است. همچنين درراستاي تکميل تحليل ها از روش هاي چند معيارة فازي و تحليل خوشه اي بهره گرفته شده است. در مجموع امتياز نهايي سطح رضايت ساکنين نواحي روستايي از محيط سکونتي خود با استفاده تحليل خوشه اي در سه سطح؛ رضايت قابل قبول، رضايت متوسط و رضايت پايين شناسايي شده است. پايين ترين سطح رضايت ساکنين از کيفيت محيط ايجاد شده، در روستاهاي بيشه زرد، رحيم آباد، گهراب و ابوذر آباد شناسايي شده است که سطح رضايت پايين تر از حد متوسط را داشته اند که در اين راستا بهبود دسترسي ها و وضعيت کالبدي معابر، ايجاد، گسترش و پيش بيني امکانات تفريحي مناسب و متناسب در محلات محروم، بهبود شيوة جمع آوري و دفع زباله هاي روستايي در سطح روستاها و ساماندهي فضاهاي اطراف روستاها بويژه دو روستاي رحيم آباد و بيشه زرد(به دليل وجود جنگل مصنوعي در نزديکي اين دو روستا) از جمله راهکارهايي است که براساس نتايج پيشنهاد گرديده اند.
کلید واژگان :کيفيت محيط زندگي، رضايت مندي، نواحي روستايي، روش چند معياره فازي، دهستان ميانده.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک