ادبیات، بروز اندیشه ها و عواطف شاعر از رویدادهایی است که در جهان پیرامون وی رخ می دهد. شاعر این حوادث و رویداد ها را تجربه و احساس می کند و به کمک ذوق هنری خود در زبانی فرا هنجار به تصویر می کشد تا خوانندۀ شعرش را در فضای فکری و عاطفی خود قرار دهد. بخش وسیعی از آنچه که در ادبیات فارسی بازتاب یافته است؛ پایداری شاعران در برابر مهاجمان به حقوق ملّی، انسانی و نهاد ¬های فرهنگی است. یکی از شاعرانی که این اندیشه ¬ها در سروده ¬هایش دامنۀ فراگیری داشته، طاهره صفّارزاده است. نگارندگان در این جستار، در پی پاسخ به این سؤال بوده¬اند که رویکرد صفارزاده به ادبیّات پایداری چگونه بوده و کدام یک از مؤلّفه ¬¬های ادب پایداری در اشعار او انعکاس داشته است؟ بررسی ¬های به عمل آمده، نشانگر این موضوع است که صفّارزاده جلوه¬ ها و مولّفه های مختلف ادب پایداری را در اشعار خود بیان داشته است. یکی از این جلوه ها، پایداری در برابر دشمن خارجي است که بیش ترین مؤلّفه های آن آزادی خواهی، استعمار ستیزی، صلح طلبی، شعر انقلابی و امید و خوش بینی بوده است. پایداری در برابر دشمن داخلی نیز در اشعارش بسامد زیادی دارد و شاعر بر مؤلّفه هایی چون؛ عدالت طلبی، مفاسد اجتماعی، فقر، مبارزه با بی هویّتی و ستم ستیزی، بسیار تاکید می¬کند. پایداری در برابر نفس نیز یکی دیگر از مؤلّفه هایی است که در شعر و اندیشۀ او جایگاهی خاص دارد.
کلید واژگان :ادبیّات پایداری، تعهّد، صفّارزاده، مؤلّفه های ادبیات پایداری.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک