مقدمه: خشم و تكانشگري مي¬توانند آغازگر بسياري از اختلالات و آسيب¬هاي اجتماعي باشند كه كنترل و نظم¬دهي آنها بويژه در محيط خانواده ضروري است. در دو دهه اخیر درمان شناختی - رفتاری، رویکرد غالب در مدیریت خشم بوده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر کاهش میزان خشم و احساس تنهایی می¬باشد. روش: مطالعه حاضر یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل می¬باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کليه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد پارساباد بود. نمونه آماری پژوهش به حجم 20 نفر به روش نمونه¬گیری تصادفی خوشه¬ای انتخاب شد و به طور تصادفی و به دو گروه آزمایشی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) اختصاص داده شد. ابزار پژوهشی شامل سیاهه ابراز خشم حالت- صفت اسپیلبرگر-2 و مقیاس تجدید نظر شده پرسشنامه احساس تنهایی راسل بود. اعضای گروه آزمایشی در 8 جلسه گروه درمانی شناختی-رفتاری شرکت کردند ولی اعضای گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند. برای مقایسه میانگین نمرات از آزمون کواریانس استفاده شد. یافته¬ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی¬داری وجود دارد. یعنی درمان شناختی - رفتاری موجب کاهش میانگین نمرات خشم و احساس تنهایی در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل شده است. بحث و نتیجه¬گیری: یافته¬ها نشان می¬دهد که درمان شناختی¬-رفتاری می¬تواند خشم و احساس تنهایی را در بین دانشجویان کاهش دهد. بنابراین برنامه مدیریت خشم می¬تواند به عنوان برنامه¬ای کارآمد برای کاهش خشم و احساس تنهایی به کار رود.
کلید واژگان :احساس تنهایی، خشم، درمان شناختی- رفتاری، ، مهارت حل مسله
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک