نقش سیستم های مغزی-رفتاری در پیش بینی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به سرطان

زمینه: به نظر می رسد تفاوتهای فردی در ویژگی های شخصیتی در عود یماریهای جسمی و عواقب روانی-اجتماعی آن دخالت دارند. با این وجود مطالعات اندکی در مورد نقش شخصیت در پیش بینی عواقب روانی-اجتماعی مرتبط با سرطان وجود دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش شخصیت در پیش بینی عوامل روانی-اجتماعی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای می باشد. روش ها: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. نمونه آماری شامل 50 بیمار سرطانی می باشد، که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای ارزیابی تفاوت های شخصیتی، کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله¬ای به ترتیب از آزمون¬های کارور و وایت (1994)، پرسشنامه بررسی کیفیت زندگی 12 سوالی (SF-12) و پرسشنامه مقابله با موقعيت های فشارزا (CISS) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با کمک آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که هر دو سیستم بازداری و فعال ساز رفتاری قادر به پیش بینی کیفیت زندگی (در سطح 001/0>‌P) هستند و سیستم بازداری رفتاری قادر به تبیین سبک مقابله‌ای هیجان¬مدار (در سطح 05/0>P) و اجتنابی (در سطح 01/0>P) و سیستم فعال¬ساز رفتاری قادر به تبیین سبک مقابله‌ای مسأله¬مدار (در سطح 001/0>P) می باشد. نتیجه¬گیری: یافته¬های پژوهش حاضر نشان داد که سیستم¬های مغزی-رفتاری قادر به پیش بینی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای بیماران سرطانی می¬باشند. با شناسایی این سیستم¬ها در افراد سرطانی می¬توان افرادی را که از نظر کیفیت زندگی در معرض افتند و یا احتمال استفاده از راهبردهای مقابله¬ای ناسازگارانه در آنان بالاتر است، را شناسایی و اقدامات پیشگیرانه را بر روی آنان به اجرا درآورد.

سیستم های مغزی-رفتاری، کیفیت زندگی، راهبردهای مقابله ای، افراد سرطانی