سابقه و هدف: لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) یکی از بیماریهای گروه اتوایمون می باشد که تعداد مبتلایان ان رو به افزایش است. در این بیماری اتوانتی بادیها علیه ترکیبات مختلف هسته و سیتوپلاسم ایجاد می شوند. وجود انتی بادی علیه DNA دو رشته ای برای این بیماری از ویژه گی بالایی برخوردار است، لیکن انتی نوکلئار انتی بادی دارای حساسیت بالاتری می باشد
مواد و روشها: در این تحقیق دو ازمون فوق بر روی سرم 60 بیمار مبتلا به لوپوس در مرحله قبل و بعد از درمان انجام گرفت و نتایج با تست سنجش میزان کمپلکس های ایمنی در گردش خون مقایسه گردید.
برای اشکار سازی انتی بادی علیه DNA دو رشته ای از سوبسترای کریتیدیا لوسیلیا که اختصاصی تر می باشد استفاده شد. این روش یک استاندارد طلایی می باشد و دو ازمون ANA و CIC با ان مقایسه گردیده است.
یافته ها: مقایسه دو ازمون ANA و CL نشان میدهد که حساسیت روش ANA برابر با 96% و ویژگی ان برابر با 38% است. مقایسه دو روش CIC و CLC نشان میدهد که حساسیت روش CIC برابر با 92% و ویژگی ان برابر با 31 درصد است
نتیجه گیری و توصیه ها: در این تحقیق مشخص گردید که در مرحله قبل از درمان دو ازمون ANA و CL از نظر اماری اختلاف معنی دار نشان میدهند ولی در مرحله بعد از درمان از نظر اماری اختلاف معنی دار ندارند. ضمنا ازمون CIC نسبت به ANA و CL در هر دو مرحله قبل و پس از درمان از نظر اماری اختلاف معنی دار ندارند. بنا بر این بهترین روش غربالگری ، ازمون ANA با بیشترین حساسیت است و روش CL دارای بیشترین ویژگی و اختصاصیت می باشد
