رابطه باورهاي وسواسی با آمیختگی فکر- عمل در نوجوانان

زمینه: آمیختگی فکر- عمل به پدیده ای روانشناختی اشاره می کند که در آن افکار وسواسی درباره یک حادثه منفی، با احتمال رخداد واقعی آن حادثه معادل در نظر گرفته می‌شود. هدف: نظر به اهمیت نقش باورها و نگرش های ناکارآمد در شکل گیری اختلال وسواسی و همین طور نقش سازه آمیختگی فکر-عمل به عنوان یک پردازش شناختی معیوب، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین باورهای وسواسی و آمیختگی فکر-عمل در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش¬: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. نمونه پژوهشی 220 نفر (124 دختر و 96 پسر) از نوجوانان در محدوده سنی 18 تا 20 سال بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس از بین دانشجویان ترم یک و دو دانشگاه تبریز انتخاب شدند. داده ها به کمک پرسش¬نامه¬های آمیختگی فکر- عمل و باورهای وسواسی-44 گردآوری و به کمک روش¬های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. یافته¬ها: نتایج پژوهش نشان داد که رابطه مثبت معنا¬¬داری (01/0>P) بین باورهای وسواسی و آمیختگی فکر- عمل در نوجوانان وجود دارد. باورهای وسواسی به طور کلی توانست 30% از واریانس سازه آمیختگی فکر-عمل را پیش بینی کند (001/0>P). هم¬چنین عامل اهمیت/کنترل افکار به تنهایی 29% و عامل های اهمیت/کنترل افکار و احساس مسئولیت/ارزیابی بیش از حد خطر توانستند 33% از واریانس متغیر آمیختگی فکر عمل را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: آمیختگی فکر- عمل به عنوان یک پایه شناختی در اختلال وسواس مطرح است و به نظر می رسد باورهای ناکارآمد معینی مانند کنترل و اهمیت افکار، احساس مسئولیت و ارزیابی احساس خطر و تهدید می توانند شکل گیری این سازه را در نوجوانان پیش بینی کنند

باورهاي وسواسی، آمیختگی فکر- عمل