چکیده :

مقدمه: تاثیر سودمند ورزش بر دستگاه های مختلف بدن بر همگان آشکار است، با این وجود اثر ورزش در محیط های افراطی به ویژه گرم و مرطوب بر دستگاه قلبی عروقی کاملا مشخص نیست. هدف از پژوهش حاضر بررسي تغییر برخی از فاکتورهای انعقادی و فاصلهQT تصحیح شده (QTc) جوانان سالم در اثر دهیدراسیون در سونا و رهیدراسیون متعاقب انجام فعالیت روی چرخ کارسنج دستی بود. روش کار: 14 کشتی گیران فرنگی کار جوان (میانگین وزن20/10±17/77 کیلوگرم ، سن 59/2±14/18سال) به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 3 تا 4 درصد از وزن خود را از طریق تعریق در سونا به صورت تناوب های 10 دقیقه ای از دست دادند. جهت آبگیری مجدد نيز مقادیری آب معدنی نستله متناسب با وزن از دست رفته در اختيار آزمودني ها قرار داده شد. قرارداد کارسنج دستی به صورت 6 دقیقه تمرین تناوبی شديد (شامل 8 تناوب 15 ثانیه ای با شدت بالا و 30 ثانیه بازگشت فعال با چرخاندن چرخ طیار درحالت بدون بار) نیز در سه مرحله اجرا شد. شاخص های مربوطه در سه مرحله قبل، بعد و 18 ساعت بعد سونا انجام شد. یافته ها: مقادیر فیبرینوژن در گروه تجربی¬ پس از آب زدایی افزایش و در اثر آبگیری مجدد کاهش معناداری داشت. PT گروه تجربی کاهش معناداری در آبگیری مجدد در مقایسه با مرحله آب زدایی و آبگیری طبیعی داشت. مقادیر QTc گروه تجربی بلافاصله پس از آب زدایی تغییر معنی داری نداشت، اما پس از ساعات آبگیری مجدد افزایش معناداری در مقایسه با مرحله آب زدایی پیدا کرد. همچنین تغییرات فیبرینوژن در مراحل آب زدایی و آبگیری مجدد، کاهشPT در مرحله آبگیری مجدد و افزایش QTc گروه تجربی در مرحله آبگیری مجدد در بین دو گروه معنی دار بود. نتیجه گیری: آب زدایی 3 تا 4 درصدی در اثر حمام سونا و فعالیت بدنی متعاقب آن می تواند منجر به بروز برخی اختلالات انعقادی و همچنین تغییرات الکتروکاردیوگرام گردد که می تواند تهدید کننده سلامت ورزشکار باشد.

کلید واژگان :

محیط گرم و مرطوب، تعریق، دستگاه قلبی عروقی، فاكتور هاي انعقادي، سلامتی، تمرینات بدنی



ارزش ریالی : 350000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک