در این پژوهش، خواص حرارتی، اشتعال پذیری و مکانیکی سه نوع مختلف رزین پلی استر غیراشباع اورتو، ایزو و وینیل استر و یک رزین اپوکسی بر پایه دی گلیسیدیل اتر بیسفنل-A مورد برسی مقايسه اي قرار گرفته است. نظر به استفاده گسترده از این رزین¬ها در صنعت کامپوزیت، شناخت دقیق خواص آنها به منظور انتخاب بهترين رزین بسیار حایز اهمیت است. برای این منظور، از آزمون¬های گرانروی سنجی، طیف نمایی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR)، نرخ سوزش، تجزيه گرماوزن سنجی (TGA)، شاخص حدی اکسیژن (LOI) و اندازه گیری خواص خمشی استفاده شد. از آنجا که گرانروی رزین های پلی استر غیراشباع در محدوده 300 تا cp 450 قرار دارد از مزیت قابل توجهی نسبت به رزینهای اپوکسی که گرانروی در محدوده 600 تا cp 1000 دارند برخوردارند. در میان سه نوع مختلف رزین پلی استر غیراشباع برررسی شده در این تحقیق، رزین اورتو بیشترین میزان درصد تبدیل و همچنین بالاترین نرخ درصد تبدیل را دارا بوده، بعد از آن این مقادیر به ترتیب متعلق به نمونه وینیل استر و ایزو بود. نتایج نشان دادند که رزین وینیل استر، دارای خواص بهینه از نقطه نظر خواص حرارتی، مقاومت در برابر اشتعال و خواص مکانیکی در میان رزینهای پلی استر است. با مقایسه رزین اپوکسی با انواع پلی استر مشاهده شد که رزین اپوکسی نرخ سوزش بیشتری دارد اما میزان زغال باقیمانده (4/12%) و درصد LOI (2/20%) آن بالاتر و در نتیجه از پایداری حرارتی بالاتری برخوردار است. داده¬های بدست آمده از آزمون خمش بیانگر آن است که رزین اپوکسی مدول (GPa1/4) و استحکام خمشی (MPa116) بالاتری نسبت به رزینهای پلی استر داراست اما میزان خمش تا شکست (8/2%) و چقرمگی این نمونه از سه نوع مختلف پلی استر غیراشباع کمتر است.
کلید واژگان :رزین، پلی استر غیراشباع، اپوکسی، کامپوزیت، اشتعال پذیری
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک