در دوران قاجار، در پي آشنايي ايرانيان با ادب و فرهنگ ساير ملل، ترجمه آثار ادبي رونق گرفت و به غناي زبان و ادب فارسي افزود. منطق الحمار (خرنامه)، از ترجمه هاي ادبي اين عهد، در اصل به زبان فرانسوي نوشته شده و ترجمه آن، در اغلب منابع، به اعتمادالسلطنه (1259-1313 ق) نسبت داده شده است که بر زبان فرانسوي تسلط داشت و آثاري از آن زبان به فارسي ترجمه کرده بود. در دوران قاجار، ترجمه آثار ادبي اروپايي از زبان ترکي متداول بود و در اغلب اين ترجمه ها، براي حفظ اصالت اثر، به زبان واسطه اشاره اي نمي شده است. از آن جا که آثار ترجمه اي معمولا رگه ها و تاثيراتي از زبان مبدا با خود دارند، در اين مقاله با بررسي سبک نوشتاري خرنامه (ساختار و کاربرد واژگان و تعبيرها و جمله ها) نشان داده شده که اثر از زبان ترکي به فارسي ترجمه شده است نه از اصل فرانسوي آن. رگه هايي از سبک هاي گوناگون نثر که پس از ترجمه، براي آرايش و تزيين و افزودن مطالب انتقادي به آن راه يافته نيز نشان داده شده است. اين موارد خط مشي دارالترجمه ناصري را در ترجمه آثار ادبي نشان مي دهد. ترجمه هاي ادبي گروهي انجام مي گرفته و اثر را چندين بار نويسندگان و ويراستاران بررسي و ويرايش کرده اند.
کلید واژگان :اعتمادالسلطنه، منطق الحمار (خرنامه)، ترجمه ادبي، سبک، زبان ترکي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک