ایمنی عبارتی است که دارای گستره ی وسیعی از مفاهیم نظری می باشد که بیانگر عوامل عینی و ذهنی است و استفاده مطلوب از فضای سبز شهری و پارک‌ها زمانی صورت می‌گيرد که استفاده‌کنندگان در اين فضاها احساس آرامش و ايمنی کنند. نابرابری در مکانیابی فضایی خدمات شهری و همچنین نابرابری در ایجاد و رعایت ملاحظات طراحی در این مکانها خود باعث استفاده غیر موثر شهروندان، افزایش هزینه ها و عدم مطلوبیت خواهد شد. بنابراین در اين مقاله به بررسی و تحليل شاخصهای ايمنی در پارکهای شهری مشهد (کوهسنگی و وحدت) بر اساس 5 شاخص ایمنی پرداخته شده است. محدوده مورد مطالعه، دو پارک کوهسنگی در منطقه توسعه‌يافته شهر و پارک وحدت در منطقه کمتر توسعه‌يافته می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی به روش توصیفی – تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات به دو روش اسنادی ( کتابخانه ای ) و میدانی بوده است. تعداد پرسشنامه از طریق فرمول کوکران 384 به دست آمد که برای هر پارک 190 پرسشنامه تکمیل شد. روایی پرسشنامه ها هم با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ 0.866 به دست آمد که نمایانگر روایی مطلوب است. نتایج تحقیق نشان می دهد که به طور کلی وضعیت ایمنی پارک وحدت نزدیک به متوسط ارزیابی شده و شاخصهای ایمنی پارک کوهسنگی بالاتر از متوسط هستند. شاخصهای ایمنی روشنایی و ایمنی بهداشتی در پارک کوهسنگی، مطلوب ارزیابی شده اند و در مقابل، پارک وحدت میانگینهای پایینی نسبت به این شاخصها داشته است. با توجه به نتایج آزمون T مستقل، پارک وحدت و کوهسنگی از لحاظ شاخصهای ایمنی با یکدیگر تفاوت معناداری داشته اند. همچنین در هر دو پارک، ویژگیهای فردی پرسش شوندگان مانند جنسیت و سطح تحصیلات با شاخصهای ایمنی روشنایی و ایمنی فیزیکی، همبستگی داشته اند.
کلید واژگان :پارك، شاخصهای ايمني، عدالت، پارک کوهسنگی، پارک وحدت، شهر مشهد
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک