«رکوب الکوسج» (برنشستن کوسه)، نام جشنی است که پیش از فرارسیدن بهار به نشانة وداع با فصل سرما برگزار میشد. «سروة بست» (سرو کاشمر)، نام سروی است که به باور پیشینیان، زرتشت آن را از بهشت آورده و به دست خود یا گشتاسب و یا گرشاسب آن را در کاشمر کاشت. از آنجا که درخت سرو نزد ایرانیان مقدس بود، به این درخت کهن نیز به دیدة احترام مینگریستند. سرو کاشمر تا دوران متوکل عباسی مایة افتخار اهالی خراسان بود تا آنکه به دستور این خلیفه قطع شد. ابومنصور ثعالبی در کتاب ثمار القلوب فی المضاف و المنسوب به «رکوب الکوسج» و «سروة بست» اشاره کرده است. در این جستار درصددیم تا با بررسی این دو نمونه در کتاب ذکرشده نشان دهیم حتی آن دسته از کتب میراث عربی که بهظاهر با تاریخ ایران ارتباط ندارند، میتوانند حاوی مطالب ارزشمند در این زمینه باشند. گفتنی است در مقالۀ حاضر از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و بررسی پدیدههای ایرانی در منابع کهن عربی از حوزههای پژوهش در ادبیات تطبیقی است.
کلید واژگان :ابومنصور ثعالبی؛ ثمار القلوب؛ رکوب الکوسج؛ سروة بست؛ ادبیات تطبیقی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک