هدف از انجام این تحقیق بررسی جمعیت تیره آبچلیکیان زمستان گذاران در دو منطقه حفاظت‌شده حرا و حرای تیاب و میناب (خور های کولاهی، حسن لنگی و تیاب) در استان هرمزگان در فاصله سال‌های 1385 تا 1390 بوده است. با توجه به نتایج در دوره 6 ساله مورد بررسی 22 گونه از تیره آبچلیکیان در مناطق مورد مطالعه زمستان گذرانی داشته اند که تعداد گونه های مشاهده شده در منطقه حفاظت شده حرا و خورهای حسن لنگی، کولاهی و تیاب برابر 19،17،20،20 گونه است. در میان گونه های شناسایی شده تیره آبچلیکیان در بازه زمانی مورد مطالعه دو گونه تلیله شکم سیاه (Calidris alpina) و گیلانشاه بزرگ (Numenius arquata) به ترتیب 08/41 و 26/17 درصد کل مشاهدات، فراوان ترین گونه ها بودند. بر اساس یافته های این تحقیق بیشترین جمعیت مشاهده شده مربوط به منطقه حفاظت‌شده حرا (37054 قطعه) و کمترین آن درخور کولاهی (5949 قطعه) بوده است. بررسی شاخص‌های تنوع زیستی و نمودار مرتب سازی تنوع به روش Renyi نشان داد خور حسن لنگی با شاخص های تنوع گونه‌ای شانون واینر (18/2=H') و سیمپسون (14/7=D)، فراوانی گونه‌ای (17) و شاخص های یکنواختی پایلو (69/0=j') و مکینتاش (82/0=E) به نسبت دیگر مناطق دارای تنوع زیستی بالاتری بوده (05/0>P) و توانسته زیستگاه مناسبی برای تیره آبچلیکیان فراهم کند. از سوی دیگر فراکافت نسبت‌های تشابه (SIMPER) برای منطقه حفاظت‌شده حرا و سه خور حسن لنگی، کولاهی و تیاب به ترتیب برابر 11/61%، 89/55%، 20/46% و 75/63% بوده است. فراکافت نسبت‌های تشابه جفتی (ANOSIM) مشخص نمود که بین منطقه حفاظت‌شده حرا و خور های حسن لنگی، کولاهی و تیاب و همچنین بین خور حسن لنگی و کولاهی تفاوت معناداری بین نسبت تشابه مجموع کل مشاهدات وجود دارد (05/0>P). توزیع گونه‌ها در منطقه حفاظت‌شده حرا و دو خور کولاهی و تیاب از مدل توزیع سری لگاریتمی و درخور حسن لنگی از مدل عصای شکسته پیروی می‌کند.
کلید واژگان :آبچلیکیان، پرندگان زمستان گذران، حرا، خور، حسن لنگی، تیاب، کولاهی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک