افزایش فرسایش خاك به عنوان خطري براي رفاه انسان و حتي براي حيات او به شمار مي‌رود. برآورد فرسایش خاك براي توسعه روش‌هاي حفاظتی از فرسايش در جهت مديريت پايدار حوزه های آبخیز ضروری بنظر می رسد. عدم وجود و يا کمبود آمار و اطلاعات در زمينه فرسايش خاک و توليد رسوب در بسياري از حوزه هاي آبخيز کشور، استفاده از فن آوری های نوین را ضروری ساخته است. هدف این پژوهش واسنجی مدل راسل که پارامترهای آن با استفاده از سامانه های اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور بدست آمده و همچنین شناسایی مناطقی در حوزۀ آبخیز سیخوران است که بیشتر در خطر فرسایش قرار دارند. فاکتور فرسایندگی باران (R) پس از ایجاد یک رابطۀ رگرسیونی در ایستگاه¬های هیدرومتری استان هرمزگان محاسبه و سپس درون¬یابی گردید. تخمین مقادیر فرسایش پذیری (K) با استفاده ازنقشۀ خاک و داده¬های نقشه برداری زمینی درسطح حوزه به دست آمد. فاکتور پوشش گیاهی با استفاده از نمايۀ گياهي NDVI و عامل طول و درجه شیب نیز با استفاده از مدل رقومی ارتفاعی محاسبه شد. به علت عدم انجام عملیات حفاظتی در سطح حوزه آبخیز، عامل عملیات حفاظتی برابر یک در نظر گرفته شد. براساس نتایج به-دست آمده، بیشترین میزان فرسایش متوسط سالیانه در حوزۀ آبخیز سیخوران، مربوط به مناطق جنوبی است. نتایج حاصل از همبستگی میان فرسایش خاک و عوامل مدل RUSEL محاسبه گردید که مشخص شد عامل طول و درجه شیب بیشترین همبستگی (%68R2=) را با فرسایش خاک در حوزه مورد مطالعه دارد. نتایج این پژوهش نیز با یکی از ایستگاه های رسوب سنجی منطقه تطبیق داده شد که با همبستگی 82.7 مؤثر بودن استفاده از فن آوری های RS و GIS را جهت تخمین کمی مقادیر فرسایش خاك اثبات نمود.
کلید واژگان :فرسایش، سنجش از دور، سیستم اطلاعات جغرافیایی، RUSLE، سیخوران
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک