سطح بندی سکونتگاه های روستایی با تاکید بر مؤلفه های سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: دهستان تیرجرد)

در هر جامعه‌ای علاوه بر سرمایه‌های فيزيكي، مادي، انساني و نمادين با موضوعي به نام سرمایه اجتماعي سروکار داريم كه با انواع سرمایه‌ها رابطه متقابل دارد. توجه به مفهوم سرمایه اجتماعي و سنجش آن؛ روش و راهكار مناسبي است تا مسئولان برنامه‌ریزی بتوانند امور جامعه و مسائل محلي را مورد بازاندیشی و تصمیم‌های مؤثرتري براي برنامه‌ریزی بگیرند. لذا با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا روستاهای 12 گانه دهستان تیرجرد را با تأکید بر شاخص‌های سرمایه اجتماعی سطح‌بندی نماید. روش تحقیق در این بررسی از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که آمار و اطلاعات آن از طریق روش‌های میدانی به دست آمده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 1676 خانوار ساکن در روستاهای این دهستان می‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران، نمونه‌ای به حجم 230 نفر از بین آنها با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب گردید. همچنین آزمون پیش‌آهنگی برای بدست آوردن ضریب اعتبار پرسشنامه انجام گرفت که ضریب اطمینان آلفای کرونباخ آن 0.77 به دست آمد که حاکی از مناسب بودن ابزار پژوهش بوده است. در این پژوهش به منظور وزن دهی شاخص‌ها از تکنیک دلفی و به منظور تحلیل داده‌ها در راستای سطح‌بندی سکونتگاه‌های روستایی از تکنیک پرومتی استفاده گردیده است. نتایج نشان می‌دهد که به توجه به 33 شاخص منتخب سرمایه اجتماعی؛ گزینه‌های انتخاب شده (روستاهاي عزیزآباد، احمدآباد و فیروزآباد) به ترتیب کوتاه‌ترین فاصله را با جریان‌های ورودي مثبت و دورترین فاصله را با جریان خروجی منفی براي مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی در منطقۀ مورد مطالعه دارند.

سرمایه اجتماعی، توسعه روستایی، سطح‌بندی، پرومتی، دلفی، تیرجرد