اهداف افزایش آزار سالمندان در کشورهای درحالتوسعه از جمله ایران، به مشکلی بهداشتی تبدیل خواهد شد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر مداخله مددکاری اجتماعی با رویکرد شناختی-رفتاری بر کاهش تجربه آزار سالمندان بود. موادوروش ها29 سالمند در دو گروه مداخله )n=14( و کنترل )n=15( شرکت کردند. سالمندان و خانواده در قالب یک کارآزمایی بالینی از شهریورماه تا دیماه 1393 وارد پژوهش شدند و بهصورت تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله، مداخله 5 جلسهای مددکاری اجتماعی را با رویکرد شناختی-رفتاری مبتنیبر خانواده دریافت کردند. پرسشنامه »سوءرفتار نسبت به سالمندان در خانواده« برای ارزیابی سالمندآزاری در پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بهکارگرفته رفت. از تحلیل واریانس با اندازههای مکرر و آزمون ویلکاکسون برای تحلیل دادهها استفاده شد. یافته ها همه شرکتکنندگان، تجربه حداقل یک نوع آزار را گزارش کردند و 75/9 درصد آنها فرزندان خود را بهعنوان »آزارگر« معرفی کردند. تحلیل واریانس با اندازههای مکرر نشان داد که مددکاری اجتماعی شناختی-رفتاری مبتنیبر خانواده در کاهش نمره کل سالمندآزاری مؤثر بوده است. آزمون ویلکاکسون کاهش معناداری را در خردهمقیاسهای غفلت مراقبتی )P=0/01(، سوءرفتار روانشناختی )P=0/003(، سوءرفتار مالی )P=0/01(، سلب اختیار )P=0/005( و غفلت مالی )P=0/02( گروه مداخله نشان داد. درحالی که مداخله در مورد سوءرفتار جسمی )P=0/31( اثربخش نبوده است. نتیجه گیری نتایج این پژوهش نشان داد که مددکاری اجتماعی شناختی-رفتاری مبتنی بر خانواده بر کاهش آزار سالمندان مؤثر است. برای پژوهشهای بعدی پیشنهاد میشود پژوهش مشابه با نمونه بزرگتر و پیگیری 3 و 6 ماهه انجام گیرد.
کلید واژگان :سالمندآزاری، درمان شناختی-رفتاری، مددکاری اجتماعی، خانواده
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک