در برنامه ریزی های توسعه در سطح منطقه ای، شناخت و درک تفاوت های موجود میان مناطق از حیث برخورداری آنها از امکانات و زیرساخت های اجتماعی و اقتصادی، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. یکی از روش های ارز یابی، تکنیک های تصمیم گیری چندشاخصه است که برای سنجش ، ارزیابی و اولویت گذاری چند گزینه به کار گرفته میشود. روش این پژوهش ، بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی-موردی و تحلیلی است. جامعه ی آماری، 23شهرستان استان خوزستان است که با استفاده ا ز 71متغیر نرم سازی شده با بهره گیری از مدل های تصمی گیری چندشاخصه تاکسوونومی عددی، ویکور و تاپسیس و ادغام نتایج آن با تکنیک های ادغامی (میانگین رتبه ها، روش بردا و کپ لند) به تحلیل و سنجش درجه ی توسعه یافتگی شهرستان های استان خوز ستان پرداخته است. یافته های پژوهش نشان میدهد که اختلاف چشم گیری میان سطوح توسعه یافتگی شهرستان های استان خوزستان وجود دارد و شهرستانهای هفتول، ایذه، رامشیر، دزفول ، آبادان، دشت آ ادگان، بندر ماهشهر، شوش، خرمشهر، شادگان، اندیکا، هویزه و گتوند از مدار توسعه استان، فاصله زیادی دارند و نابرابری در سطو ح توسعه در بین شهرستان های استان، به دلیل توزیع ناهمگون شاخص های مختلف در بین آنها میباشد و لازم است برای تأمین عدالت فضایی در برنامه ریزی ها، شهرستان های محروم در اولویت قرار گیرند.
کلید واژگان :توسعه، تعادل فضایی، ویکور، تاپسیس، تاکسونومی عددی، کپ لند، استان خوزستان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک