پژوهش حاضر به ارزیابی نقش سبکهای مدیریت فرماندهان و مدیران ناجا بر میزان شناخت و توجه مدیران به عوامل انگیزشی کارکنان میپردازد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش انجام توصیفی و از نظر نوع، همبستگی است. جامعهی آماری پژوهش را کلیهی کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان گلستان تشکیل میدهند که از این جامعه به تعداد 167 نفر با استفاده از فرمول کوکران به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است. از پرسشنامهی استاندارد سبک مدیریت اشمیت(1998) و پرسشنامهی استاندارد عوامل انگیزشی هرزبرگ که توسط بخشی و همکارانش در سال 1383 طراحی شده است، بر روی نمونه آزمایش شده است. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سبک مدیریت 92% و پرسشنامهی عوامل انگیزشی 84% محاسبه گردیده است. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و آزمون فریدمن محاسبه گردیده است. پس از تجزیه و تحلیل دادهها مشخص گردید که سبک مدیریت بر میزان شناخت و توجه مدیران به عوامل انگیزشی اثر مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین ابعاد سبک مدیریت(هدفگرا، عضوگرا، سایهنما و میانهرو) بر میزان شناخت و توجه مدیران به عوامل انگیزشی اثر مثبت و معناداری وجود دارد. با توجه به آزمون فریدمن نیز به ترتیب بیشترین میانگین اختصاص به هدفگرا و سپس میانهرو، سایهنما و در نهایت عضوگرا قرار داشته است.
کلید واژگان :سبک مدیریت، عوامل انگیزشی ، ستاد فرماندهی انتظامی استان گلستان
ارزش ریالی : 200000 ریال
با پرداخت الکترونیک