قوم لک و ویژگی های آوایی و دستوری گویش لکی (منطقۀ صحنه)

قوم لک یکی از اقوام اصیل ایرانی است. این قوم با گویشی مختص به خود که «لکی» خوانده می-شود، همواره مورد توجّه پژوهشگران قرار گرفته¬است. بیشتر محققان، گویش لکی را یکی از گویش-های کهن و شاخص زبان کُردی به شمار آورده اند؛ برخی از پژوهشگران لُر زبان نیز، این گویش را از جمله گویش های لُری و برخی دیگر آن را زبانی مستقل پنداشته اند. نگارندگان در این پژوهش می-کوشند ابتدا با توجّه به خصوصیات زبانی، موقعیت جغرافیایی و فرهنگی قوم لک، این مسأله را که گویش لکی در شمار گویش های کُردی یا لُری است، روشن کنند؛ سپس ویژگی های آوایی و دستوری این گویش(مطالعه ی موردی: منطقه ی صحنه) را به دست دهند و با عنایت به آوانویسی دقیق، شکل اصیل واژه های آن را ثبت نمایند

لک، کُرد، لُر، ویژگی های آوایی، ویژگی های دستوری.