تشبيهات و تمثيلات قرآن و فرهنگ زمانه

قرآن در موارد فراوان، به زبان حجاز در عصر رسالت سخن ميگويد و از تشبيهات و تمثيلات آن زمان بهره مي گيرد، در عين حال، كتابي جاودانه و براي تمام زمان ها و مكان هاست. اين دو مطلب چگونه با هم قابل جمع است؟ برخي از صاحب نظران، به دليل نكته اول، قرآن را بازتاب فرهنگ زمانه ميدانند و نسبت به جاودانگي آن ترديد ميكنند. نويسنده در اين گفتار، دو ديدگاه كلي در اين زمينه بيان مي دارد و آن ها را نقد و بررسي مي كند. همچنين نمونه هايي از بازتاب فرهنگ زمانه را در اين تشبيه و تمثيل ها مي آورد و هدف قرآن را از اين گونه تشبيه ها توضيح مي دهد و نشان مي دهد كه طرح آنها با جاودانگي قرآن منافات ندارد.

قرآن، جاودانگي، قرآن، تشبيه ها، قرآن، تمثيل ها، فرهنگ عصر نزول