جرم ترک انفاق به همسر و آسیب شناسی مجازات حبس در این جرم

نفقه، یکی از مهمترین مباحثی است که پس از ازدواج و تشکیل خانواده مورد توجه قرار گرفته و به محض وقوع نکاح دائم به حکم قانون و شرع برای زوجه ایجاد می¬شود. مقنن ایران به علت اهمیت خانواده پرداخت نفقه را به عنوان یک حق و تکلیف در نظر گرفته و مسئولیتِ تأمین نیازهای اولیه و اساسی زندگی را بر عهده شوهر الزام آور دانسته و در جهت تضمین اجرای این حق، به ترک انفاق وصف جزایی بخشیده و در صورت عدم پرداخت نفقه زوجه و اقارب، برای آن مجازاتِ حبس را در نظر گرفته است حال آنکه معیار تعیین میزان و مقدار نفقه با توجه به احتیاج زن جهت ادامه زندگی، عرف جامعه بوده و قانونگذار در خصوص میزان آن سکوت اختیار کرده است. از دیگر سو، به نظر می¬رسد نوع مجازاتی که قانونگذار در صورت ترک انفاق مقرر داشته، اقدامی است ناصواب که نه تنها الزامی در پرداخت انفاق به همسر دیده نمی¬شود و منجر به از هم پاشیدگی کانون خانواده و افزایش آمار طلاق می¬گردد بلکه تارک انفاق با قرارگیری در محیط زندان و تعامل با دیگر مجرمان به سوی ارتکاب جرم نیز سوق پیدا می¬کند و از طرفی هم، موجب طولانی شدن روند رسیدگی قضایی می¬گردد؛ در این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و نقد مجازات زندان در این جرم پرداخته می شود.

نفقه، ترک انفاق، مجازات، زندان، عدالت ترمیمی