بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از مدل برنامه‌ریزی آرمانی (GP) در استان قزوین (مطالعه موردی : بخش رودبار الموت غربی)

با توجه به اینکه امروزه در بخش کشاورزی سیستم‌های گوناگونی برای کشت محصولات زراعی و باغی وجود دارد نیاز است که برای استفاده بهینه از نهاده‌های تولیدی (آب، زمین، کود، نیروی کار و...)، افزایش بازده تولیدی، کاهش هزینه‌ها، کاهش تخریب محیط‌زیست و افزایش درآمد زارعین سیاست‌های مناسبی جهت تعیین الگوهای بهینه کشت اتخاذ گردد. برخی از این سیاست‌ها تنها در جهت افزایش رفاه کشاورزان و حداکثر‌سازی سود آن‌ها گام برمی‌دارند. درحالی‌که، غفلت از آثار مخرب زیست‌محیطی می‌تواند پیامدهای سوء و معضلات فراوانی برای نسل‌های آینده بشری به وجود آورد. لذا، انتخاب روشی که بتواند به حفظ محیط‌زیست کمک نموده و اهداف متعدد مدیران را جهت دستیابی به الگوهای مناسب کشت در یک مدل بگنجاند ضروری و حائز اهمیت می‌باشد. به همین منظور، در این تحقیق برای دستیابی به اهداف همه‌جانبه فوق، به ویژه تعیین الگوی کشت مناسب در بخش رودبار الموت غربی استان قزوین از مدل برنامه‌ریزی آرمانی استفاده شد. داده‌های این تحقیق با استفاده از همکاری کشاورزان نمونه این بخش، مطالعات میدانی، پرسشنامه، سالنامه 1389 و همچنین آمار منتشر شده سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین گردآوری و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار EXCEL استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که الگوی فعلی کشت در این بخش بهینه نبوده و نهاده‌های تولیدی به صورت غیر‌کارآمد مورد استفاده قرارمی‌گیرند. لذا، با استفاده از مدل پیشنهادی فوق می‌توان علاوه بر انتخاب الگوی کشت مناسب و استفاده بهینه از منابع منطقه، در جهت افزایش درآمد کشاورزان و کاهش تخریب محیط‌زیست نیز گام‌های مؤثری را برداشت.

الگوی بهینه کشت، برنامه‌ریزی آرمانی، تخصیص نهاده‌ها، حفظ محیط‌زیست، رودبار الموت غربی