رابطه مدیریت دانش با عوامل سازمانی و نقش آن در ایجاد نوآوری در سازمان ها

دانش به عنوان اسا و مهمترین عامل رقابت مطرح شده است و در کنار دانش، نوآوری نیز به عنوان مهمترین عامل جهت بقای شرکت های فناور و دانش بنیان شناخته شده است. فرایند دانش آفرینی، همان تولید دانش و در نهایت تبدیل آن به محصولات و خدمات از طریق مفهوم نوآوری است. مدیریت دانش، فرآیندی است که به سازمان ها کمک می کند تا اطلاعات و تخصص های مهم بدون ساختار را که بخشی از حافظه سازمان بوده، شناسایی، انتخاب، سازمان دهی، منتشر و منتقل سازد. در واقع مدیریت دانش پشتیبان نوآوری، ایجاد کننده ایده های جدید و بهره برداری از قدرت تفکر سازمان است. مدیریت دانش واسطه ی کاملی در تاثیر فرهنگ سازمانی بر بهره وری سازمانی دارد و نقش واسطه ای جزئی بر تاثیر ساختار و استراتژی سازمانی بر بهره وری سازمانی دارد. در بین متغیرهای سازمانی، راهبرد سازمانی بر فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی، اثر بخشی سازمانی و مدیریت دانش، فرهنگ سازمانی بر راهبرد سازمانی، ساختار سازمانی، اثربخشی سازمانی و مدیریت دانش، ساختار سازمانی بر اثر بخشی سازمانی و مدیریت دانش و اثر بخشی سازمانی و مدیریت دانش تاثیرگذار هستند. از طرف دیگر، اثربخشی سازمانی تأثیر پذیرترین و فرهنگ سازمانی تأثیرگذارترین متغیرها می باشند. با توجه به نقش و اهمیت زیاد مدیریت دانش در بهره وری سازمان و تأثیر روی عوامل و متغیرهای سازمانی و همچنین تأثیر مدیریت دانش در ایجاد نوآوری در سازمان، تحقیق حاضر با هدف تأثیر عوامل مختلف سازمان بر مدیریت دانش و همچنین نقش مدیریت دانش در خلق نوآوری در سازمان و موانع و مفهوم مدیریت دانش صورت گرفته است.

ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی، مدیریت دانش، موانع، نوآوری