سنجش ارزش ویژه برند تجاری و رابطه آن با عملکرد و ارزش شرکتها

دارایی های نامشهود مانند دارایی های فیزیکی یا مشهود حامل ارزش برای شرکت می باشند و این ارزش باید شناسایی،اندازه گیری و در صورتهای مالی شرکتها منعکس گردند. تصمیم گیرندگان سازمانی همواره در پی دستیابی به مفاهیم و ابزارهایی هستند که هم افزایی بین دارایی های مشهود و نامشهود را برای ایجاد ارزش، حداکثر نماید. گرچه پژوهشگران روشهایی را برای تعدیل مدلهای حسابداری پیشنهاد کرده اند ولی در اغلب این پژوهشها تلاش بر بیان اهميت دارايي هاي نامشهود می باشد تا مديران را در مدیریت بهتر اين دارايي های مهم وکلیدی ياري رسانند. امروزه در بازارهای رقابتی، برند تجاری به عنوان دارایی نامشهود فقط ابزاری کارآمد در دست مدیران نیست بلکه الزام استراتژیک است که سازمانها را در جهت خلق ارزش بیشتر برای مشتریان و ایجاد مزیتهای رقابتی پایدار کمک می نماید. ارزیابی برند با استفاده از مفهوم ارزش ویژه برند امکان پذیر می باشد. ارزش ویژه برند ارزش افزوده ای است که یک سازمان از طریق برند خود تصاحب می نماید، بدین منظور مدیریت اندازه گیري آن از اهمیت فوق العاده اي برخوردار می باشد. در این مقاله یکسري از مطالعات انجام مورد بررسی قرار گرفت، داراییهای غیر ملموس، سرمایه فکری و برند و سه دیدگاه مشتري گرا، مالی و ترکیبی در خصوص ارزش ویژه برند تشریح گردید، ارتباط میان عامل تبلیغات،قدمت شرکت، قدمت برند و سهم بازار با ارزش ویژه برند تحلیل شد، سه روش متداول و معمول در ارزش گذاري ارزش برند تحت عنوان روش داموداران، روش اینتربرند و روش هولیهان مورد بررسی قرار گرفت. در هر سه روش ارزش برند را می توان به عنوان مابه التفاوت عواید مالی یک محصول که یک بار با برند و یک بار بدون هیچ برندي عرضه می گردد تعریف نمود. نتایج این بررسی می تواند مدیران را در امر سنجش و حداکثر سازی ارزش برند به عنوان دارایی غیرملموس و ارزشمند یاری نماید.

دارایی های نامشهود،سرمایه فکری٬ برند تجاری، روش های ارزش گذاری برند، ارزش ویژه برند