دیوان بین الملل دادگستری در طول بیش از شش دهه فعالیت قضایی خویش، همواره تلاش کرده به عنوان رکن اصلی و قضایی سازمان ملل متحد به واقع در مقام دادگاهی جهانی، رویه ای منسجم و هدفمند در قبال اصل ممنوعیت توسل به زور و دفاع مشروع را در پیش گیرد. علاوه بر آن پیچیدگی ذاتی حقوق جنگ بطور مثال تفسیر اصول ضرورت و تناسب نیز از موارد قابل بحث می باشد. هرگاه دیوان صلاحیت خود را در رسیدگی به اختلافی بین المللی یا صدور نظریه ای مشورتی احراز نموده است در صورت مطرح بودن موضوع توسل به زور و دفاع مشروع ، براساس موازین حقوق بین الملل به ترسیم مواضع و تعیین محتوای آن اصل و استثنای وارد بر آن مبادرت کرده است، مواضعی ای که محیط آن نسبتاً مشخص بوده و بدون تبعیت از اصل موازنه قدرت و نابرابری واقعی دولتها، در راستای تحکیم نظام حقوقی حاکم بر جامعه بین المللی ترسیم شده است . نگارند در این مقاله در صدد آن است که با رجوع به آراء ترافعی و مشورتی دیوان بین المللی دادگستری در ضمینه دفاع مشروع به بررسی آراء دیوان پرداخته تا به کمک تحلیل آن پاسخی بر نقش دیوان بین المللی دادگستری در توسعه اصل عدم توسل به زور و دفاع مشروع بیابد.
کلید واژگان :دفاع مشروع، سازمان ملل، دیوان بین المللی دادگستری،آراء دیوان، صلح و امنیت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک