انتظارات هفتگانه متقابل دانشگاه و صنعت

دانشگاه نهادى اجتماعى با قدمتى حدود هشتصد سال مي‌باشد. اين نهاد در مراحل اوليه عمر خود براى مدتی طولانى فقط به فعاليتهاى آموزشى مى‌پرداخت. بعدها با وقوع دو انقلاب علمی مهم، از توجه صرف به آموزش و پژوهش، عهده دار مأموريت سومى بنام نوآورى فنّاورانه شد که این دانشگاهها را دانشگاه كارآفرين می¬نامند. و منظور از صنعت نیز تمامی سازمانها(شرکتها، کارخانجات، نهادها، ادارات، مؤسسات، دوایر و غیره) را گویند که توان تولید کالاها و یا ارائه خدمات مورد نیاز جامعه را دارا هستند. در مقاله حاضر پس از بیان تعریفی مختصر از دانشگاه، صنعت، تعامل این دو با هم، و نقش دولت در این تعامل، به تشریح و تبیین یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر شکل¬گیری و ایجاد ارتباط اثربخش و کارا میان دانشگاه و صنعت یعنی معلوم بودن انتظارات متقابل آنها از یکدیگر پرداخته شده است. بر این اساس به هفت مورد از انتظارات دانشگاه از صنعت شامل: جذب نیروی انسانی، جذب و کاربردی کردن دانش، تجاری سازی تحقیقات، اعطای مدارک معتبر، کارآموزى دانشجويان، کاریابی و تقبل هزینه ها، و تسهیل تورهای صنعتی، و نیز هفت مورد از انتظارات صنعت از دانشگاه شامل: چاپ نشريات، ایفای نقش آموزشي، ایفای نقش تحقيقاتي، تطبيق سرفصلهای دروس، تربیت کارآفرینان، آموزش کارکنان و مدیران، و برگزاری همایش ها و نمایشگاه اشاره شده است. در پايان، موارد مذکور جمع‌بندي شده، یافته ها، بحث و نتیجه گیری و جهات تحقيقاتي آينده مربوط به موضوع بمنظور ادامه و پيگيري كار توسط ديگر محققان علاقمند ارائه شده است.

انتظارات، دانشگاه، صنعت