مدیریت سانحه زلزله در سکونتگاه های روستایی مطالعه موردی: شهرستان ابهر، دهستان سنبل آباد

ايران در کمربند کوه زايي آلپ- هيماليا که يکي از کمربندهاي فعال زلزله خيز جهان مي‌باشد، قرار گرفته است. به همين دليل همواره شاهد وقوع زمين‌لرزه‌هايي با بزرگي و شدت متعدد در طول دوره‌هاي مختلف زماني است. در نگاه اجمالي به نقشه‌هاي پهنه‌بندي زمين‌لرزه متوجه مي‌شويم كه بيشتر سكونتگاه‌هاي پرجمعيت روستايي و شهري كشور در دامنه‌هاي البرز و زاگرس واقع‌اند كه از لحاظ تهديد سانحه طبيعي ز‌لزله داراي آسيب‌پذيري نسبتا بالايي هستند، از طرفي ديگر، تفاوت در ظرفيت‌هاي موجود سكونتگاه‌ها در ميزان اثرپذيري متفاوت آنها از اثرات زلزله، سطح آسيب‌پذيري آنها را متفاوت از هم مي‌سازد. برای بررسی این موضوع از دو روش اسنادی و میدانی و روش تحقیق توصيفي- تحلیلی استفاده شده است. در فرایند عملیات میدانی دو نوع پرسشنامه تهیه گردید که پرسشنامه اول توسط224 خانوار انتخاب شده از طریق نمونه گیری مطبق از 11 روستای دهستان و پرسشنامه دوم توسط 45 نفر از مسئولین روستایی این دهستان تکمیل گردیدند. به منظور تحلیل داده‌ها از نرم افزارSpss و آماره های توصیفی و استنباطی استفاده شده است. و نتايج تحقيق، از كافي بودن ظرفیت‌های موجود در منطقه روستايي مورد مطالعه براي كاستن از تأثيرات و آسیب پذیری خطر زمین لرزه حكايت دارد.

مدیریت بحران - زلزله - سكونتگاه هاي روستايي - دهستان سنبل آباد