مدت زمان زيادي است كه تحقيق و توسعه در كشور ما مورد توجه قرار گرفته و بر اين اساس بودجه هاي زيادي براي آن صرفو نيروي انساني زيادي براي اين منظور بكار گرفته شده است. اما فاصله بين صنعت و دانشگاه همواره مانع بزرگي براي پيشرفت قابل ملاحظه اي در اين زمينه بوده است. براي حذف اين فاصله دو راه حل پيشنهاد مي شود: ١-صنعت كاران بخشي از وقت خود را در واحدهاي دانشگاهي بگذرانند. ٢-دانشگاهيان بخشي از وقت خود را در صنايع كشور بگذرانند. در اين مقاله اين دو حالت از تمام جوانب بطور كامل تجزيه و تحليل شد. در پايان با مقايسه موانع بكارگيري منطق فازي در شرق و غرب كره خاكي در صنعت متالورژي و مواد، اينچنين نتيجه گيري شد كه چنانچه دانشگاهيان بخشي از وقت خود را در مديريت اجرايي صنايع كشور بگذرانند، فاصله بين صنعت و دانشگاه بطور شايسته اي از بين خواهد رفت و شاهد پيشرفت قابل ملاحظه اي در تحقيق و توسعه خواهيم بود.
کلید واژگان :منطق فازی، تحقیق و توسعه، صنعت، دانشگاه
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک