مصرف زدگی و تجمل گرایی در جامعه و رابطه آن با سبک زندگی اسلامی

«سبک زندگی» هرچند مفهومی نوپدید نیست، لیکن دیرزمانی نیست که جایگزین مفاهیمی چون «طبقه اجتماعی» برای جبران جاماندگی تفکر اجتماعی در توضیح تحولات متاخر شده است. سبک زندگی تا زمانی که در پارادایم علم جدید استفاده می¬شود، معنا و اقتضائات تاریخی¬اش را با خود به همراه دارد. اما زمانی که قرار است در نسبت با منطق دیگری چون منطق دینی استفاده شود، بهتر آن است که برایش معادلی در تاریخ دین یافت شود. حساسیت نسبت به مفهوم سبک زندگی در محافل علمی بخصوص از زمانی که رهبر انقلاب آن¬را نرم¬افزار تمدّن اسلامی خواندند، بیش از گذشته شد. آن چنان که از تعریف رایج برمی آید اجزای تشکیل دهنده¬ی سبک زندگی که این مفهوم را توضیح می دهد از قبیل خانواده، ازدواج، نوع مسکن، نوع لباس، الگوی مصرف، تفریحات، کسب و کار و رفتارهای فردی و اجتماعی در محیط های مختلف، ابعاد نوپدیدی در زندگی ما نیستند و طبعاً می¬توان در میان انحاء تفکر و علوم متولد شده در تاریخ فرهنگ و تفکر اسلامی، در قبال آنها، مفهومی را یافت که امکان مطالعه¬ی آنرا در منطق و ادبیات دینی تسهیل کند. لذا محقق در این جستار بر آن شد تا به تبیین و بررسی مفهوم مصرف زدگی و سبک زندگی اسلامی بپردازد.

سبک زندگی، مصرف زدگی، سبک اقتصاد اسلامی، رفاه، تجمل گرایی