بررسی رابطه بین جهت گیری های تدریس محور و یادگیری محور با سبک تفکر نوع اول اعضای هیات علمی

هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین جهت¬گیری های تدریس محور و یادگیری محور با سبک تفکر نوع اول اساتید انجام شده است. روش: روش تحقيق ازحيث گردآوري داده ها، كمي و غيرآزمايشي وازنظر ارتباط بين متغيرهاي تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي است نیز از لحاظ نتایج تحقیق کاربردی است. جامعه آماری شامل تعداد 180 نفر از اساتید دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه می باشد که از این تعداد 120 نفر به عنوان نمونه آماری به صورت تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق دو پرسشنامه استاندارد سبک تدریس گراشا و سبک تفکر نوع اول استنبرگ و واگنر (1992) است. روایی آنها با مراجعه به قضاوت متخصصان تایید و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب 830/ و 929/0 به دست آمد. داده¬ها با استفاده از روشهای همبستگی پیرسون، رگرسیون و آنوای یک طرفه با کمک نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها : یافته ها نشان دادند که جهت گیری تدریس محور یا یادگیری محور اساتید بر اساس سبک تفکر آنان قابل پیش بینی است. همچنین بین جهت گیری تدریس محور یا یادگیری محور بر حسب جنسیت آنان تفاوت معناداری وجود ندارد و نیز بین سبک تدریس اعضای هیات علمی بر حسب رتبه تحصیلی آنها تفاوت وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه سبک هاي تفکر منبع مهمی در ایجاد خلاقیت و تغییرپذیري عملکرد افراد بوده و حیطه¬هاي مختلف درسی، سبک هاي تفکر مختلفی را اقتضا می کند؛ ونیز ارائه بهترین شیوه ی آموزش برای یادگیرندگان از مهم ترین اهداف هر نظام آموزشی است که خود متاثر از سبک تفکر افراد میباشد. در این راستا، رابطه بین این دو مفهوم مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که سبک تفکر در شکل گیری سبک تدریس موثر است.

جهت گیری تدریس محور؛ جهت گیری یادگیری محور؛ اساتید دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه.