تجلی شخصیت های اساطیری شاهنامه در شعر سیف فرغانی

شاهنـامه فردوسی، شاهکار فـرهنگی و ملّی ما، از دیرباز در متون نظـم و نثر فارسی بازتـاب چشمگیری داشته است. بـه گونه ای که بسیاری از شاعران و نویسندگان صاحب سبک ما همچون مولانا، سعدی، حافظ و ... در اشعار خویش از شاهنامه و شخصیّت های اساطیری آن بهره برده و وقایع و داستان های شاهان، پهلوانان و روایات مشهور آن را در قالب نماد، استعاره، تشبیه و تلمیح و... به کار گرفته اند. تجلّی شاهنامه ی فردوسی و حضور اساطیر ایرانی در اشعار سیف فرغانی- شاعر اواخر قرن هفتم هجری- نیز کاملاً آشکار می باشد. بنابراین شایسته است که شعر او از این جهت مورد بررسی قرار گیرد. با توجّه به آن¬که شاهنامه برجسته¬ترین، جامع ترین و بی همانندترین اثر زبان فارسی می باشد که از اساطیر ایرانی سخن رانده است؛ پس آشنایی سیف فرغانی با اساطیر ایران زمین، بدون مطالعه و بررسی شاهنامه قابل تصوّر نیست. از جمله شخصیّت های اساطیری نام برده ی شاهنامه در دیوان سیف می توان سام، زال، رستم، بیژن، گرگین، اسفندیار، ضحّاک، فریدون، جمشید و... را نام برد. لازم به ذکر است شخصیّت¬های تاریخی قبل از اسلام همچون شاهان و پهلوانان دوره¬های هخامنشی، اشکانی و ساسانی کمتر در شعر سیف فرغانی بازتاب یافته است. در همین راستا این پژوهش به تأثیرپذیری شعر سیف فرغانی از شاهنامه ی فردوسی می پردازد.

فردوسی، شاهنامه، اساطیر، سیف فرغانی، دیوان شعر.