بحران آب یک چالش جهانی درتوسعه پايدار محیط زیست (با تاکید برحقوق بشر)

حقوق بشر و منابع آب از جمله مسائل مهمی هستند که توجه اجتماعات جهان را در سال های اخیر به خود جلب کرده اند. به همین دلیل این عنوان در قسمت بالای فهرست توسعه جهانی قرار گرفته است، برجسته ترین موضوع در کنفرانس ها و شرکت ها را به خود اختصاص داده و بحث هایی را ایجاد کرده که وسیع و پیچیده هستند. ارتباط میان توسعه، آب و حقوق بشر از خیلی وقت پیش تشخیص داده شده است. در سال 1992 کنفرانس Dublin در مورد "آب و توسعه" و اوج ریو درباره "محیط زیست و توسعه" میان چیزهای دیگر آورده شده اند، و به عنوان حق پایه ای تمام بشر برای دست یابی به آب تمیز و بهداشتی و این حق به عنوان "اصل توافق شده مشترک" در فاصله کوتاهی بعد از آن تایید شد، کنفرانس جهانی حقوق بشر در وین و اتریش در سال 1993 برگزار شد و تایید کرد که تمام حقوق بشر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و مدنی جهانی، غیر قابل جدا کردن، وابسته و مرتبط شده اند. در مناطق کم آب، فقر شایع تر است. اکثر آنهایی که آب کافی برای خوردن ندارند (بیش از یک بیلیون نفر) و آنهایی که دارای قوانین بهداشتی نیستند (بیش از دو بیلیون نفر) در فقیرترین نقاط در حال توسعه دنیا واقع شده اند. بنابراین به رسمیت شناختن تدریجی تمرکز آب برای درک حقوق مندرج شده در بیانیه جهانی حقوق بشر و همچنین در عهدنامه بین المللی در مورد اقتصاد، جامعه، حقوق فرهنگی و بیانیه حق توسعه شروع به پدیدار شدن کرده است. حدود 10 سال بعد از Dubiln و Vienna در پیشنهاد کلی شماره 15 صادر شده توسط کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سال 2002 تایید شده بود. پیشنهاد در شروط صریح و ارتباط مستقیم بین حقوق بشر و آب تنظیم شد و تشخیص صریح از خود حقوق بشر و آب را فراهم کرد.

آب ، توسعه پایدار، چالش، حقوق بین الملل، محیط زیست.