اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر طرحواره محوری بر سازگاری متقاضیان طلاق

پژوهش حاضر با هدف بررسی کارآیی زوج درمانی طرحواره محور بر سازگاری زوجین متقاضی طلاق شهر رشت انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با گروه کنترل و آزمایش بود. بدین ترتیب که از بین زوجین متقاضی طلاق تعداد 50 زوج (100 نفر) به صورتی تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. در ادامه طرحواره درمانی برای گروه آزمایش به مدت 16 جلسه انجام ش. در این پژوهش از پرسشنامه سازگاری زوجی باسبی و همکاران (RDAS) استفاده گردید. در نهایت داده ها، به شیوه تحلیل کوواریانس مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد (Eta=0/389 P= 0/001 f=21/041) سازگاری زوجین متقاضی طلاق می باشد. در نتیجه کاربرد زوج درمانی طرحواره محور در فضای کار با مراجعین طلاق می تواند در افزایش سازگاری اثربخش باشد.

زوج درمانی مبتنی بر طرحواره محوری، سازگاری، طلاق