اثرات گرسنگي و رشد جبراني روي وزن نهايي و بازماندگي بچه ماهي سفيد درياي خزر Rutilus frisii kutum

دوره‏هاي گرسنگي طي مراحل اوليه رشد و نمو ماهي مي‏تواند روي رشد و بازماندگي در مراحل بعدي تأثير بگذارد. به منظور تحقيق روي اثرات گرسنگي و رشد جبراني در بچه ماهي سفيد درياي خزرRutilus frisii kutum مطالعه‏اي به مدت 3 ماه روي بچه ماهيان با وزن اوليه 035/0±216/2 گرم انجام گرفت. بچه ماهيان در پنج گروه مورد آزمايش قرار گرفتند كه هر گروه داراي دو تكرار بود. ماهيها در فواصل 0 (كنترل)، 24 ساعت (تيمار1)، 48 ساعت (تيمار2)، 72 ساعت (تيمار3) و 96 ساعت (تيمار4) به طور متناوب متحمل دوره‏هاي گرسنگي و سيري شدند. طول و وزن بدن و ميزان مرگ و مير در پايان دوره آزمايش اندازه‏گيري شد. گروه كنترل و تيمار1 اختلاف معني‏ داري از لحاظ وزن نهايي بدن نداشتند كه این وضعیت بيانگر رشد جبراني در تيمار1 بود. اما وزن نهايي بدن در گروه كنترل و تيمار1، اختلاف معني ‏داري با ساير تيمارها داشت. اختلاف معني‏داري بين وزن نهايي تيمارهاي 2، 3 و 4 مشاهده نشد. در اين تحقيق، هيچ اختلاف معني‏داري در نرخ بازماندگي بين تيمارهاي مختلف مشاهده نشد. بنابراین دوره های گرسنگی با زمان بندی های بکار رفته در این آزمایش تأثیری روی نرخ بازماندگی بچه ماهی سفید ندارد. نتايج تحقيق حاضر نشان مي‏دهد كه با افزايش دوره گرسنگي، توان مكانيزم رشد جبراني در بچه ماهي سفيد كاهش يافته و وزن نهايي ماهيان نسبت به گروه كنترل كاهش پيدا مي‏كند.

گرسنگي، رشد جبراني، طول نهايي، وزن نهايي، نرخ بازماندگي، ماهي سفيد