عوامل بازدارنده فعالیت های جسمانی پرستاران زن دانشگاه شهید بهشتی تهران

هدف از این پژوهش بررسی عوامل بازدارنده فعالیت های جسمانی پرستاران زن دانشگاه شهید بهشتی تهران است. روش¬شناسی: از نظر ماهيت و روش، از نوع تحقيق پیمایشی مي‌باشد. جامعه آماري مورد نظر اين تحقيق را پرستاران زن بیمارستان¬های دانشگاه شهید بهشتی تهران تشکیل می¬دهد که تعداد 24 بیمارستان زیر نظر این دانشگاه وجود دارد و حجم تقریبی پرستاران زن این بیمارستان¬ها 2805 نفر می¬باشد که مشغول به انجام وظیفه¬اند. برای تعیین حجم نمونه¬های این تحقیق از جدول مورگان استفاده شد که باتوجه به حجم جامعه آماری، تعداد 338 نفر به روش نمونه¬گیری خوشه¬ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري متغيرهاي تحقيق، الف) پرسشنامه مشارکت : در اين پرسشنامه از آزمودني¬ها خواسته شد تا ميزان شركت خود در فعاليت¬هاي ورزشي در طول 12 ماه گذشته را در 5 سطح(مشارکت مشاركت روزانه، مشاركت هفتگي، مشاركت ماهانه، مشاركت گاهگاهي و عدم مشاركت) مشخص كنند. ب) پرسشنامه موانع: ابزار اصلی این تحقیق شامل «پرسشنامه موانع فعالیت¬های جسمانی» است که توسط کارول و الکساندر یا بر اساس مدل هرمی موانع تهیه و شامل 29 پرسش است. در این پرسشنامه، موانع بازدارنده در فعالیتهای ورزشی به هفت بعد، تقسیم شده¬اند این ابعاد عبارتند از: ناآگاهی، نداشتن علاقه، مشکلات فردی/روانی(موانع درون فردی)، نداشتن همراه(موانع بین فردی)، نداشتن وقت، کمبود امکانات، و نداشتن دسترسی به امکانات(موانع ساختاری)(85/0=α). نتایج: مشكلات فردي/ رواني و نداشتن دسترسي به امكانات، نداشتن علاقه، ناآگاهي، و نداشتن دسترسي و نداشتن علاقه به ترتیب دارای بیشترین میزان در میان شرکت کنندگان بودند. همچنين ميان نمرات موانع مشارکت افراد با چهار سطح مشاركت( روزانه، هفتگي، ماهانه، و گهگاهي) تفاوت معناداريمشاهده گرديد(05/0P ≤ ). بحث و نتیجه گیری: نتايج نشان مي دهد كه موانع درون فردي( نداشتن علاقه، ناآگاهي، مشكلات فردي/ رواني) با انگيزه افراد رابطه دارند و مي توانند بر ميزان مشاركت فرد در ورزش اثر بگذارند. اين نتايج از مدل هرمي موانع مشاركت حمايت مي¬كنند و باعث روشن شدن نقش بيشتر انگيزه در اين مدل مي¬شوند،که باید در تحقیقی دیگر مورد بررسی قرار گیرد.

عوامل بازدارنده، فعالیت های جسمانی، پرستاران.