سالانه افزون بر 50 میلیارد متر مکعب سیلاب رودخانه های سرزمین مابه هدر می رود و زیان مالی و تلفات ناشی از آن به میلیاردها و ده ها نفربالغ می گردد.درحالی که نزدیک به 90%پهنه سرزمین ما با کمبود آب روبروست .امروزه تغییر اقلیم ، عدم وقوع بارشهای کافی ، محدودیت منابع آب و ثابت بودن مقدار کل آن ، رشد اقتصاد ،روند صنعتی شدن شهر ها و متعاقب آن روند روزافزون رشد تقاضا درزمینه های مختلف ، مجموعه ای ازعوامل مرتبط به هم را به وجود می آورد که مساله بحران آب در آینده ای نه چندان دور را در ذهن متبلور می سازد . استفاده بهینه از منابع آبی موجود و تلاش در جهت دستیابی به منابع آبی جدید دو راه حل عمده برای رفع نسبی این مشکل به شمار می رود . برنامه ریزی جهت جمع آوری آب باران از سطوح آماده درشهرها(باندفرودگاهها،سطح معابر،جاده ها،خیابانها،پشت بام ها)می توانددربسیاری ازمناطق منبع آب پایداررافراهم کند. استحصال آب باران یکی ازشاخص ترین و مناسبترین تکنیکهای مدیریت بهره برداری جهت مقابله با کم آبی می باشد.ازجمله محاسن بهره برداری بهینه از روشهای فوق می توان به برداشت مناسب و توزیع بین بخشهای مختلف حداقل نمودن ریسک کمبود آب در زمان های بحرانی ، حفظ و مدیریت منابع آبی اشاره کرد.هدف از این تحقیق آشنایی با روشهای سنتی و استحصال آب باران و مدیریت بهره برداری ازآن می باشد.
کلید واژگان :بحران آب ، بهره بری ، سامانه سطوح آبی ، استحصال آب ، رواناب
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک