انسجام واژگانی در غزلیات طالب آملی با تکیه بر نظریه ی زبان شناسی هالیدی

یکی از نظریه های زبان شناسی که در عصر حاضر در تحلیل متون ادبی به کار گرفته می شود، نظریه ی زبان شناسی هالیدی است. این نظریه، ارتباط معنایی، لفظی، نحوی و منطقی یک متن را انسجام نامیده و عواملی را که سبب انسجام متن می شود، ارجاع، جایگزینی و حذف، انسجام واژگانی و ربط می داند. به دلیل گستردگی مطلب، در این پژوهش سعی شده است تا عوامل انسجام واژگانی (که در زبان ادبی، تکرار کلامی و باهم آیی معنایی را در برمی گیرد) در غزلیات طالب آملی مورد بررسی قرار گیرد. طالب آملی از شاعران برجسته ی سبک هندی است. مضمون آفرینی، خلق تصاویر انتزاعی، تشبیهات پیچیده و استعاره های تودرتو در اشعار شاعران این سبک ادبی موجب شده جنبه های زبانی و واژگانی شعر سبک هندی و به ویژه شعر طالب آملی کمتر مورد توجه قرار بگیرد، در حالی که غزلیات طالب، ضمن دربرداشتن ویژگی های گفته شده ی سبک هندی، از برجستگی های زبانی و واژگانی بسیاری برخوردار است. از این رو، این پژوهش با تکیه بر نظریه ی زبان شناسی هالیدی به انسجام واژگانی در غزلیات طالب در دو محور تکرار و باهم آیی می پردازد و عناصر انسجامی شعر او را در زمینه ی گزینش واژگان مورد تحلیل قرار می دهد.

طالب آملی، هالیدی، زبان شناسی نقش گرا، انسجام واژگانی، بازآیی، باهم آیی.