بررسی نقش مدیریت خود در پیش‌بینی خودکارآمدی بیماران مبتلا به صرع

زمینه و اهداف: صرع یک اختلال شایع نورولوژیکی است که شمار زیادی از افراد در جهان گرفتار آن هستند. تأثیر صرع بر روی زندگی وخودکارآمدی بیماران، معمولاً از محدودیت‌هایی که به‌وسیله‌ی تشنج به‌تنهایی ایجاد می‌شود، بیشتر است. محققان زيادي به اين امر اذعان داشته اند که اين بيماران، در مورد بيماري خود اطلاعات چنداني ندارند به‌طوری‌که يکي از نیازهاي اين بيماران آموزش مراقبت از خود مي باشد. این مطالعه باهدف شناسایی ارتباط بین مدیریت خود با خود کارآمدی در بیماران مصروع انجام شد. مواد و روش‌ها: روش مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده و نمونه پژوهش شامل 60 نفر از بیماران مصروع مراجعه‌کننده به درمانگاه نورولوژی بیمارستان علوی اردبیل بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌ی مدیریت خود صرع و خود کارآمدی مصروعین بود. داده ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه‌وتحلیل شدند یافته ها: مدیریت خود و مؤلفه‌های آن (جز مدیریت امنیت) به‌طور مثبت با خودکارآمدی همبسته بود و نتایج تحلیل رگرسیون هم آشکار کرد که از بین چهار مؤلفه‌ی مدیریت زندگی، دارو، اطلاعات و حمله، تنها مدیریت زندگی و مدیریت حمله قابلیت پیش بینی خودکارآمدی را دارند. نتیجه¬گیری: مدیریت خود یک ویژگی روان‌شناختی مثبت می باشد که در صورت بالا بودن آن میزان خودکارآمدی در بیماران صرعی افزایش پیدا می کند.

خودکارآمدی، صرع، مدیریت خود