تحلیل میزان رضايتمندی ساکنان از خدمات رفاه عمومي در نظام كاربري اراضي شهری(مورد مطالعه؛ شهرخورموج)

امروزه یکی از مهم ترین مباحث در بررسی های مرتبط با مدیریت و برنامه ریزی شهری، تحلیل میزان بهره مندی شهروندان و ساکنان از امکانات شهری و میزان رضایتمندی آنان از امکانات موجود می باشد، که به عنوان یکی از شاخص های رفاه اجتماعی نیز محسوب می شود. در این پژوهش برای سنجش میزان رضایتمندی ساکنان شهر خورموج در استان بوشهر از خدمات عمومی شهری، از شاخص های بهداشتی، آموزشی، ورزشی- تفریحی، فضای سبز، تجاری و فرهنگی- مذهبی در سطح 14 محله از شهر خورموج استفاده شده است. روش تحقیق مورد استفاده، توصیفی- تحلیلی و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران بر مبنای تعداد جمعیت شهر در سال 1395(40722) برابر با 380 نفر می باشد. برای انجام پژوهش در حالت پیمایشی، پرسش نامه محقق ساخته و دیگران ساخته در محلات شهر توزیع و سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ، پرسشنامه های تکمیل شده تجزیه و تحلیل شده است. در این پژوهش جهت سنجش میزان رضایتمندی ساکنان، از آزمون های آنوا و (T) استفاده شده است. بر اساس تحلیل های صورت گرفته بر مبنای این دو آزمون، نتایج نشان دهنده آن است که میزان رضایتمندی ساکنان محلات تقریبا نزدیک به هم می باشد. همچنین برای رتبه بندی نتایج به دست آمده از مدل وایکور استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که محله دشتی ها با کسب امتیاز حداکثر 1، دارای بیشترین برخورداری از خدمات رفاه عمومی بوده و شهرک آماده سازی با امتیاز 29/0، دارای کمترین برخورداری است. بر اساس بررسی صورت گرفته به دلیل وجود بازار و مراکز اداری و آموزشی بیشتر در نزدیکی های محله دشتی، سطح برخورداری از خدمات عمومی شهری و میزان رضایتمندی بالا تر بوده است.

رضایتمندی، رفاه عمومی،کاربری اراضی، مدل ویکور، شهر خورموج