سیاست دست یابی به انرژی هسته ای همواره به عنوان یک حقه مطرح بوده است و ایران سعی نموده تا در این مبحث به عنوان یک کارگزار، ساختار بین المللی را به برخورداری از این امر سوق دهد در حالی که در سوی دیگر این قضیه ساختار چند لایه ای بین المللی ایران را به عنوان یک عنصری که هویت آن با ساختار بین الملل سازگاری ندارد سعی در تنبیه و هم سو سازی داشته است. ایران نیز به عنوان دوران اصلاحات سعی نموده شده تا باسیاست تعلیق در مبحث هسته ای زمینه اعتماد سازی را با ساختار بین المللی فراهم آورده تا از این سو بتواند سوء ظن وارده به هویت ایرانی به عنوان هویت چالش طلب برطرف کند تا به این روش بتواند ازمسیر دست یابی ایران به این حقوق هموار سازد. ازاین رو سوال این پژوهش این بوده است که سیاست هسته ای ایران در دوران اصلاحات چگونه بوده است؟ ازاین رو این پژوهش سعی دارد، تا با آشکارسازی تلاش جمهوری اسلامی بعنوان یک بازیگر درعرصه بین الملل و منطقه در جهت برخورداری از این حق خود سیاست های این دوران را مورد نقد و کند و کاو قرار دهد.
کلید واژگان :
جمهوری اسلامی ایران، دوران خاتمی، انرژی هسته ای، سازه انگاری
