به منظور بررسی اثر اسید آلی، آنتی بیوتیک، پری بیوتیک و پروبیوتیک بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، تعداد 161 قطعه جوجه
گوشتی نر سویه راس 313 در قالب طرح کامل تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 3 قطعه جوجه در هر تکرار، از سن 7 تا 42 روزگی مورد
آزمایش قرار گرفت. تیمارها شامل: 1- شاهد )بدون افزودنی( 2- آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین ) 151 گرم در تن ( 3- مکمل اسید آلی
1 درصد جیره( 4- پروبیوتیک پروتوکسین ) 151 گرم در تن( 5- پری بیوتیک مانان الیگوساکارید ) 2 کیلوگرم در تن( بودند. / ارگاسید ) 3
در سن 35 روزگی بیشترین قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و چربی در تیمار حاوی پری بیوتیک و کمترین قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و
کلسیم در تیمار حاوی آنتی بیوتیک مشاهده گردید. جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی اسید، کمترین میزان قابلیت هضم ایلئومی چربی
و بیشترین قابلیت هضم ایلئومی فسفر را نشان دادند. بیشترین و کمترین قابلیت هضم ایلئومی انرژی قابل متابولیسم ظاهری به ترتیب در
تیمار حاوی آنتی بیوتیک و شاهد مشاهده شد.
