حفاظت از کوهستان ها در محیط زیست

نواحی کوهستانی مراکز بی نظیر فرهنگی و ذخایر حیاتی تنوع زیستی و همچنین سرچشمه رودخانه های بزرگ جهان و تأمین کننده آب های شیرین هستند که یک چهارم سطح زمین را پوشش داده و مسکن یک دهم جهت کره زمین هستند اما ساکنان نواحی کوهستانی از جمله فقیرترین مردم جهان بوده نواحی کوهستانی از جمله آسیب پذیرترین نواحی در مقابل تخریب محیط زیست توسعه شهری و تغییرات آب و هوا محسوب می شوند. با وجود اهمیت نواحی کوهستانی در طول تاریخ بشری و غنای منابع آنها، توجه و تصمیم گیران سیاسی و طراحان اقتصادی به تازگی به سوی آنها جلب شده است. قانونگذاران ملی و بین المللی نیز تا این اواخر دچار غفلت بوده اند. اولین موافقتنامه فراملی مرتبط با یک رشته کوه در سال 1991 به نام کنوانسیون آلپ پا به عرصه وجود گذاشت و دوازده سال پس از آن، یعنی در سال 2002، کنوانسیون حفاظت و توسعه پایدار رشته کوه کارپارتین تصویب شد. دولت های مختلف نیز بطور همزمان، به تصویب اسناد حقوقی و فراهم آوردن منابع مالی لازم برای ساکنان و توسعه نواحی کوهستانی اقدام کرده اند. این جنبش که در دهه 1970 آغاز شد، امروزه بسیار گسترش یافته است. با این وجود، حقوق نواحی کوهستانی هنوز در دوران طفولیت به سر می برد. در حال حاضر تنها تعداد معدودی اسناد حقوقی خاص نواحی کوهستانی در سطخ بین المللی وجود دارد. هدف از این تحقیق بررسی جایگاه حفاظت از کوهستانها در نظام بین الملل محیط زیست می باشد.

کوهستان ها، محیط زیست، حفاظت، تخریب، بین الملل