چکیده :

مديريت صحيح اراضي شاليزاري ميتواند باعث افزايش بهرهوري و كاهش ردپاي كربن شود. هدف از اين پژوهش، تخمين ردپاي كربن و گرمايش جهاني در نظامهاي توليد برنج بود. در اين آزمايش نظامهاي كاشت حفاظتي، بهبوديافته و رايج منطقه مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامي عمليات زراعي و اطلاعات مربوط به روشهاي توليدي و مقادير مختلف مصرف نهادهها (وروديها) در سال 2803 كيلوگرم معادل / برابر 25 (GWP) 1391 ثبت و مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه متوسط پتانسيل گرمايش جهاني در واحد انرژي ورودي در GWP . در نظامهاي حفاظتي و رايج منطقه مشاهده شد GWP در هكتار بود. بيشترين و كمترين CO2 در GWP نظام كاشت حفاظتي حداقل و در نظام رايج منطقه حداكثر بود. نظام كاشت رايج منطقه و حفاظتي بيشترين و كمترين واحد انرژي خروجي را داشتند. كمترين و بيشترين ردپاي كربن در واحد وزن در نظامهاي كاشت حفاظتي و رايج منطقه بهدست آمد. بنابراين، شيوه صحيح مديريت مزرعه در نظام توليد حفاظتي به كاهش انتشار گازهاي گلخانهاي، پتانسيل گرمايش جهاني و ردپاي كربن منجر شد.

کلید واژگان :

برنج، تغيير اقليم، ردپاي كربن، گازهاي گلخانهاي، محيط زيست



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک