اين آزمايش به صورت كرت‌هاي خرد شده و در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي واقع در دو منطقه با ارتفاع 5 متر از سطح دريا در شهرستان نكا و ارتفاع 905 متر از سطح دريا در شهرستان ساري در سال 1389 اجرا شد. مديريت علف‌هاي هرز در دو سطح بدون كنترل و با كنترل به عنوان عامل اصلي و مقادير 0، 23، 46، 69 و 92 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار به عنوان عامل فرعي بودند. شاخص برداشت در منطقه نكا به علت افزايش عملكرد دانه بيشتر از منطقه ساري بود. با كنترل علف‌هاي هرز عملكرد دانه و شاخص برداشت به ترتيب به نسبت 73/40 و 87/18 درصد در مقايسه با تيمار بدون كنترل افزايش يافتند. حداكثر عملكرد دانه تحت مقادير 69 و 92 كيلوگرم نيتروژن در هكتار به دست آمد. كمترين و بيشترين ارتفاع، تعداد و وزن خشك علف هرز تحت تيمار بدون كاربرد و كاربرد 92 كيلوگرم نيتروژن نتيجه گرديد. بنابراين با توجه به نتایج به دست آمده تيمار با كنترل علف هرز و ميزان 69 و 92 كيلوگرم نيتروژن در هكتار به علت افزايش شاخص‌هاي مطلوب زراعي و عملكرد دانه به عنوان تیمار مناسب بودند.
کلید واژگان :
برنج، صفات علف هرز، شاخص برداشت، منطقه كاشت، نيتروژن.
