شبیهسازی صحت ارزشاصلاحی در صفات آستانه با انتخاب ژنومی

به منظور مطالعه صحت ارزش اصلاحی در صفات آستانه، ژنومی متشکل از 6 کروموزوم، هر یک به طول 100 سانتی مورگان شیبه سازی شد. برای ایجاد عدم تعادل پیوستگی کافی و تعادل رانش جهش بعد از 50 نسل آمیزش تصادفی در یک جمعیت با اندازه مؤثر 100 نفر، تعداد افراد به 1000 نفر شامل 500 نر و 500 ماده افزایش یافت. سه مقدار وراثت پذیری (05/0، 30/0 و 80/0) و چهار تعداد متفاوت برای نشانگرها (100، 200، 400 و 800) در نظر گرفته شد. هر شبیه سازی ده بار تکرار شد و نتایج میانگینی از این تکرارها بود. صحت ارزش اصلاحی برای صفات آستانه با استفاده از روش ژنومی پیش بینی گردید. با وراثت¬پذیری 05/0، مقادیر صحت ارزش اصلاحی برای مسیر ژنومی 22/0 تا 45/0 بود. مقدار صحت ارزش¬های اصلاحی برای روش ژنومی با وراثت پذیری 30/0 به ترتیب از 27/0 تا 61/0 تغییر کرد. با وراثت پذیری 80/0 برای روش¬ ژنومی به ترتیب از 21/0 تا 73/0 بود. عموماً نتایج حاکی از این بود که در بیشتر موارد، افزایش تعداد نشانگرها و وراثت پذیری می تواند برای بالا بردن صحت ارزش اصلاحی و پیشرفت ژنتیکی در صفات آستانه مؤثر باشد، اگرچه افزودن تعداد نشانگرها در برخی موارد به ویژه بعد از 400 نشانگر منجر به کاهش در مقدار صحت شد. مقادیر صحت ارزش های اصلاحی برای صفات با وراثت پذیری کم نسبتاً بالا بود که بیانگر این بود که انتخاب ژنومی می تواند به ویژه برای بهبود انتخاب در صفات مربوط به سلامتی و باروری مفید باشد. یافته های ما بیانگر این بود که استفاده از انتخاب ژنومی می تواند برای صفات آستانه که تعدادی از صفات مهم در اصلاح نژاد را شامل می¬شود مفید باشد. اگرچه ما باید افت قابل توجه در صحت و پاسخ به انتخاب بعد از نسل های اولیه را در برنامه های دراز مدت اصلاح نژاد را در نظر بگیریم.

انتخاب، صحت، نشانگر و وراثت پذیری