طبیعت‌گردی در جهت توسعه پایدار و حفاظت از محیط‌زیست در قوانین بین الملل

طبیعت‌گردی گرایشی نوین در صنعت گردشگری است. طبیعت‌گری سفر به مناطق طبیعی با انگیزه‌های متفاوت است و به تمام فعالیت‌های که در طبیعت انجام می‌شود صرف نظر از پایدار بودن یا نبودن آنها اطلاق می‌شود این نگرش که لازمه تداوم‌، توسعه و ایجاد یک جامعه سالم در گرو حفظ محیط‌زیست است‌، واقعیتی انکارناپذیر است. چشم‌اندازها و مناظر زیبای طبیعت از کانون‌ها و جاذبه‌های توریست پذیر این نوع از گردشگری است‌، لذا اهمیت دادن به نقش آن در حفاظت از محیط‌زیست به منظور دستیابی به توسعه پایدار امری ضروری است. از آنجایی که طبیعت‌گردی از اهمیت استراتژیک و فوق العاده‌ای برخوردار است زمینه نوعی چالش محیط‌زیستی را برای برنامه ریزان ایجاد خواهد کرد به طوری که آنان ناگزیرند راهی بیابند تا طبیعت‌گردان بتوانند از جاذبه‌های طبیعی بازدید کنند بی آنکه موجب تخریب آن شوند. قوانین و مقررات بین المللی نیز حاکی از آن است که طبیعت‌گردی از جمله فعالیت‌هایی است که در بخش‌هایی از آن به ویژه در دیدار از جاذبه‌های طبیعی منجر به استفاده از زمین می‌شود و توسعه طبیعت‌گردی می‌بایست با محیط‌زیست منطبق باشد. هدف از این مطالعه بررسی طبیعت‌گردی به عنوان مکانیسمی جهت حفاظت محیط‌زیست و رسیدن به توسعه پایدار می‌باشد. در این تحقیق به بررسی طبیعت‌گردی در مناطق حفاظت شده و ارتباط آن با توسعه پایدار پرداخته شده است.

حفاظت‌، توسعه پایدار، محیط‌زیست‌، طبیعت‌گردی‌، بین الملل.