سبک های یادگیری در آموزش زبان فارسی به کودکان

قرن‌هاست که توانایی شگرف در فراگیری زبان مادری در سال‌های نخست زندگی از موضوعات بسیار جالب توجه بوده است. هدف از آموزش، ارتقای یادگیری است، به گونه‌ای که بر پایه چهار ستون یادگیری برای دانستن، انجام دادن، با هم زیستن و زیستن استوار است. آموزش، وسيلة انتقال مواريث كهن فرهنگي، اخلاقي، ديني و عرفاني هر جامعه است .آموزش، موجب پرورش شعور اجتماعي در مسئوليت‌پذيري و آگاهي مي‌گردد .آموزش نه يك نهاد است و نه يك دوره، بلكه مجموعة فعاليت‌هايي است كه در خدمت پرورش و كارآموزي قرار مي‌گيرد، معمولاً به فعاليت‌هايي كه معلم به تنهايي يا به كمك مواد آموزشي انجام مي‌دهد، آموزش مي‌گويند. او آموزش را به اين صورت تعريف مي‌كند آموزش به هرگونه فعاليت يا تدبير از پيش طرح‌ريزي شده‌اي گفته مي‌شود كه هدف آن ايجاد يادگيري در يادگيرندگان است (سيف، 1372، ص 150). در این تحقیق از روش توصیفی و کتابخانه‌ای استفاده شده است. هدف این مطالعه بررسی سبک‌های یادگیری برای آموزش زبان فارسی به کودکان است. نقش برنامه‌های آموزشی در یادگیری زبان فارسی بسیار اهمیت دارد، باید به گونه‌ای سازماندهی شوند که کودکان را برای ورود به مدرسه و جامعه آماده کند. سبک‌های مهم و مناسب در یادگیری زبان فارسی به کودکان در اصل مقاله بیان شده است. این سبک‌ها به معلمان کمک می کنند تا بتوانند بر اساس آنها به کودکان، زبان فارسی را آموزش دهند.

آموزش، زبان فارسی، سبک‌های یادگیری