پیش بینی فرسودگی شغلی معلمان براساس ابعاد هوش معنوی در بین معلمان مقطع متوسطه دوم شهرستان بهبهان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی فرسودگی شغلی معلمان بر اساس ابعاد هوش معنوی صورت گرفته است. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه ی معلمان دبیرستان های (450=N) شهرستان بهبهان بود. حجم نمونه پژوهش از (208=n) از طریق جدول مورگان مشخص و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از جامعه آماری مورد پژوهش انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی مسلاچ(2002)، پرسشنامه هوش معنوی سهرابی و ناصری (1388) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل از رگرسیون خطی ساده و چند متغیره استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که میزان همبستگی بین متغیّر هوش معنوی و فرسودگی شغلی معکوس و در سطح معناداری می باشد و 18 درصد از تغییرات متغیّر فرسودگی شغلی توسط متغیّر هوش معنوی پوشش داده می شود. همچنین تحلیل داده ها نشان داد که از از چهار بعد هوش معنوی، بعد خودآگاهی متعالی با ( 0/285- = β)، بیشترین توان پیش بینی فرسودگی شغلی، پس از آن بعد شکیبایی با( 0/186- = β)، در رده دوم توان پیش بینی کنندگی قرار دارد و دو بعد بخشش با ( 0/088- = β)، تجارب معنوی با ( 0/057- = β) توان پیش بینی کنندگی فرسودگی شغلی را نداشتند.(0/05>p) نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که با افزایش هوش معنوی معلمان، فرسودگی شغلی آنها کاهش می یابد، بنابراین مسئولان آموزش و پرورش جهت کاهش فرسودگی شغلی معلمان لازم است به تقویت سرمایه روانشناختی آنها بپردازند.

فرسودگی شغلی، هوش معنوی، معلمان